Moved Permanently

Kaynak; Hibya

Gıda alerjisi nedeniyle çocuklar okulda sadece sağlıkla değil, zorbalık ile de mücadele ediyor. Bu yazı, sessiz çığlıklarını görünür kılıyor.

Görmediğimiz Bir Zorbalık Hikâyesi

Bir çocuk düşünün… Süt kaynaklı gıda alerjisi yüzünden doğum günü pastasını sadece uzaktan izleyen. Her teneffüste, arkadaşları poğaça yerken kenara çekilen.

Çünkü onun hayatında “gıda alerjisi” sadece fiziksel bir sorun değil; sosyal dışlanmanın, okulda zorbalık ve sessiz gözyaşlarının bir başka adı…

Peki hiç düşündünüz mü, bir çocuğun “sadece alerjisi var” diyerek yaşadığı psikolojik etkileri görmezden geliyoruz olabilir miyiz?

Ve sizce bir çocuğun sıradan bir sağlık sorunu nedeniyle sosyal hayattan dışlanması sadece tesadüf mü?

Alerjinin Gizli Yüzü: Zorbalık

The Journal of Pediatric Allergy and Immunology Nisan 2025 sayısında yayımlanan “Food allergy-related bullying: Risk factors and psychosocial functioning” başlıklı bir bilimsel çalışmada gıda alerjisi olan çocukların, olmayanlara göre daha fazla zorbalığa maruz kaldığı paylaşıldı.

Harvard Tıp Fakültesi’nden Dr. Lisa Bartnikas’ın liderliğinde yapılan araştırma, 300’e yakın aileyle yapılan bir anketi temel alıyor.

Çalışmaya katılan çocukların %36’sı alerjisi yüzünden zorbalığa uğradığını belirtti...

%36’sı —yani her üç çocuktan biri— alerjisi yüzünden zorbalığa uğradığını söyledi…

Üstelik bu zorbalık sadece akranlarından değil, bazı öğretmen ve okul personelinden de geliyordu.

Şaşırdınız mı?

“Seninle Oynayamam, Çünkü...”

Chicago’daki Northwestern Üniversitesi’nden Dr. Elizabeth Lippner’ın anlattığı bir vaka yürek burkuyor:

“Bir çocuğum vardı, birkaç farklı gıda alerjisi vardı. Bir gün okul arkadaşları onu grup etkinliğine davet etmedi. Neden mi? ‘Senin yüzünden biz dilediğimizi yiyemiyoruz’ demişler.”

Bir çocuğun “fazla zahmetli” bulunarak yalnız bırakılması…

Bazen kelimelerden daha çok acıtır.

Peki Ya Ruh Sağlığı?

Zorbalığa uğrayan çocukların %60’ı depresyon veya anksiyete yaşadığını söylüyor.

Daha da çarpıcısı: Alerjisi olup zorbalığa uğramayanlara kıyasla, zorbalık yaşayan çocuklarda anksiyete görülme oranı üç kat daha fazla (%31’e karşı %9).

Belki siz de şöyle düşünüyorsunuz: “Evet ama bu sadece çocuklar arasında olur, büyüyünce geçer…”

Gerçekten öyle mi?

Zorbalığın ruhsal etkileri bazen yetişkinlikte bile devam eder.

Özsaygı kaybı, sosyal fobi, hatta akademik başarının düşmesi bu zincirin halkalarıdır.

Fiziksel Şiddet Bile Var

Anket sonuçlarına göre zorbalık eylemleri tam anlamıyla korkutucu:

Alerjen maddenin çocuğun yüzüne doğru sallanması (%29),

Üstüne atılması (%19),

Yemeğine gizlice konulması (%6.5)…

Sadece sözlü değil, fiziksel taciz de söz konusu…

Bu bir şaka değil. Bu, bir çocuğun hayatını tehlikeye atmak demek.

Peki Ne Yapabiliriz?

Her şey bir soru sormakla başlar:

“Okulda sana zor anlar yaşatan biri var mı?”

Konunun uzmanları, her gıda alerjisi olan çocuğa yılda en az bir kere bu sorunun sorulması gerektiğini söylüyor.

Çünkü bu çocukların sadece fiziksel değil, duygusal güvenliğe de ihtiyacı var.

Alerjisi Olan Çocuklar Değil, Zorbalık Engellenmeli

Anne babalara, öğretmenlere, hekimlere ve hepimize düşen sorumluluklar var.

Okul yönetimleriyle açık iletişim kurmak, çocuklara kendilerini savunabilecekleri araçları vermek, psikolojik destek sağlamak bunlardan bazıları.

Belki de en önemlisi, “sadece bir alerji” deyip geçmemek.

Çünkü o sadece bir alerji değil.

O, bir çocuğun arkadaşlık kurma biçimi.

O, doğum günü pastasına uzanamayan bir el.

O, kalabalıklar içinde yalnız hmek.

O, gözleri dolu dolu bir suskunluk.

Ve biz, o “sessizliği” duymayı seçebiliriz…